FTY : Can you introduce the concept behind Adolf plays The Jazz? Also what is the history of the band, what country you are from etc etc
Adolf Plays the Jazz are a band from Greece. Based in Athens, they release their work since 2005 in a DIY way and give their music for free. Their beginnings can be traced back to the early 00’s – the line up changes since then have been numerous but the philosophy of the band is more of a collective one. That means anyone that has contributed is considered a band member. Everyone that has been part of Adolf Plays the Jazz are music listeners rather than musicians. That means that our goal is the ability to express and our drive is the description of modern life in the urban environment and the emotions that it evokes.
Οι adolf plays the jazz είναι μια μπάντα από την Ελλάδα. Με έδρα την Αθήνα κυκλοφορεί το υλικό της από το 2005 μέχρι και σήμερα με diy λογικές και πάντα δωρεάν διάθεση από το internet. Ξεκινά επί της ουσίας στις αρχές των 00s και λειτουργεί με μια πιο collective λογική με την σύνθεση της σε όλα αυτά τα χρόνια να έχει αλλάξει πάρα πολλές φορές. Όλοι οι άνθρωποι που αποτελούν ή έχουν αποτελέσει μέλη των Adolf Plays the Jazz είναι πρώτα ακροατές και μετά μουσικοί. Βασική επιδίωξη μας λοιπόν είναι η έκφραση και η κυρίαρχη ανησυχία μας είναι να περιγράψουμε τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου στο αστικό περιβάλλον και τα συναισθήματα που του δημιουργεί αυτο.
FTY : How did the band get its name? I mean there is no one called Adolf in the band and you don’t play jazz?
Clearly, the band has nothing to do with jazz or fascism. Our name is a reference to two stereotypical ideas contained in these two words. On the one hand there is Adolf, who we all connect to authoritarianism, conservatism, autocracy and on the other hand there is jazz – almost a synonym to freedom of expression and extraordinariness. Our name tries to encapsulate the idea that freedom can bloom even in the roughest of grounds.
Είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουμε καμία σχέση με την τζαζ καθώς επίσης και πως δεν έχουμε καμία σχέση με τον φασισμό. Το όνομα μας αναφέρεται σε δυο λέξεις στερεότυπα. Από τη μια ο Αδόλφος που όλοι γνωρίζουμε ότι φέρνει στο νου τον απολυταρχισμό, τον συντηρητισμό, τον αυταρχισμό ενώ από την άλλη η τζαζ η οποία είναι συνώνυμο της ελευθερίας της έκφρασης. Το όνομα μας προσπαθεί να χωρέσει την λογική ότι η ελευθερία μπορεί να ανθίσει ακόμα και στο πιο άγονο έδαφος.
FTY : Can you describe your sound?
While many groups today try to distance and disassociate themselves from the term “post-rock” we actually consider it to be the most fitting way to describe our music. Musically speaking, we definitely are not a post-rock in the way it is usually meant today. So, in contrast to the unchanging, self-repeating character of the contemporary post-rock scene, we want to approach our music in the way that groundbreaking bands of the first post-rock generation did, like Tortoise or Talk Talk, along with the deep emotions that bands like Swans or Godspeed You! Black Emperor evoke.
Ενώ πολλές μπάντες σήμερα προσπαθούν να αποποιηθούν τον όρο post-rock εμείς θεωρούμε ότι είναι μάλλον ο πιο ταιριαστός όρος για να περιγράψει τη μουσική μας. Σίγουρα δεν είμαστε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα post-rock μπάντας έτσι όπως αυτές εμφανίζονται σήμερα. Αντίθετα με την στασιμότητα και την απόλυτη ομοιομορφία που παρουσιάζει η σκηνή, εμείς θέλουμε να προσεγγίσουμε την μουσική μας με τον τρόπο που το έκαναν ρηξικέλευθες μπάντες του πρώτου ρέυματος του post-rock όπως οι Tortoise ή οι Talk Talk αλλά και με το βαθύ συναίσθημα που βγάζουν οι Swans ή οι Godspeed You! Black Emperor.
FTY : You have just launched an Indiegogo campaign to help with funding your new album. What can you tell me about the campaign and why did you turn to indiegogo to help with the release?
As we already mentioned, Adolf Plays the Jazz have always been giving away their music for free via the internet. The need to create a physical medium for our work was at first covered with hand-made CD-R copies until last year, when for our 4th album it was the first time we designed a more elegant digipack for which we had the price be a bare 2 euros. That is another example of our strong belief that our music can’t be synonymous with economical gain. We don’t want any obstacles between a listener and our work, especially if this obstacle is money. If we are able to achieve our crowdfunding goal we will be able to release our new album with the best possible packaging, giving to listeners the chance to get our music in physical format without the need to spend more than a few euros, while giving us the opportunity to keep our precious independence in terms of records and also keep our ideological and artistic integrity.
Όπως προαναφέρθηκε οι Adolf Plays the Jazz ανέκαθεν μοίραζαν δωρεάν την μουσική τους μέσω internet. Η ανάγκη για δημιουργία ενός φυσικού μέσου για το υλικό μας, όπως το Cd, αρχικά καλύφθηκε με Cd-R, ενώ πέρυσι για πρώτη φορά, στο 4ο album μας επιλέξαμε να το κυκλοφορήσουμε σε ένα καλαίσθητο digipack στο οποίο το αντίτιμο που θέσαμε ήταν μόλις τα 2 ευρώ. Είναι σαφές λοιπόν ότι η μουσική μας δεν μπορεί να συνδυαστεί με το κέρδος καθώς αυτή είναι μια βασική ιδεολογική επιλογή μας. Δεν θέλουμε να υπάρχει κανένα εμπόδιο ανάμεσα στον ακροατή και την μουσική μας και ειδικά αυτο το εμπόδιο να είναι το χρήμα. Αν καταφέρουμε να πετύχουμε τον στόχο του crowdfunding στο indiegogo θα έχουμε την δυνατότητα να μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε τη νέα μας δουλεία με έναν όσο το δυνατόν καλύτερο packaging δίνοντας στον ακροατή τη δυνατότητα να αποκτήσει τη μουσική μας σε φυσική μορφή χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψει περισσότερο από ελάχιστα ευρώ, ενώ ταυτόχρονα θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε την πολυπόθητη δισκογραφική μας ανεξαρτησία και να διατηρήσουμε την ιδεολογική και καλλιτεχνική μας ακεραιότητα.
FTY : Do you have music in mind for this new release and will it differ to the sound of previous releases?
For the most part our new material is ready for recording, awaiting some last details. As has been the case with most albums and EP’s that Adolf Plays the Jazz have released, the new record probably won’t sound similar to the previous ones. Because of the situation we are currently experiencing here in Greece, but also everything that is happening sociopolitically on a worldwide scale we believe that our music should become more direct. It is also more aggressive and rather dark. If our last year’s album took part of its influences from bands like Bark Psychosis and Talk Talk, the new one will be closer to Swans or Mogwai. Add the cinematic filter which is always present as a big aspect of our music and also the shoegaze/noise approach to it and you will get a picture of our new sound.
Το μεγαλύτερο μέρος του νέου μας υλικού είναι έτοιμο για να ηχογραφηθεί και να μπουν οι τελευταίες λεπτομέρειες. Όπως κάθε album και ep των Adolf Plays the Jazz, έτσι και το καινούργιο, μάλλον δεν μοιάζει με κάποιο από τα προηγούμενα. Λόγω της κατάστασης που βιώνουμε εδώ στην Ελλάδα, αλλά και με όσα συμβαίνουν σε κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο παγκοσμίως θεωρούμε ότι πλέον πρέπει και η μουσική μας να γίνει κάπως πιο άμεση. Επίσης είναι αρκετά επιθετική και μάλλον σκοτεινή. Αν το περσινό μας album αντλούσε μέρος της επιρροής του από μπάντες όπως οι Bark Psychosis και οι Talk Talk, το καινούργιο θα είναι πιο κοντά στους Swans ή τους Mogwai. Σε αυτό προσθέστε το κινηματογραφικό φίλτρο το οποίο είναι πάντα ένα από τα βασικά στοιχεία της μουσικής μας καθώς και την shoegaze/ noise προσέγγιση αυτής και θα έχετε μια κάποια εικόνα του νέου ήχου μας.
FTY : So thinking back to the first album/ep that you released, is it now easier to record the music, what is the biggest thing you have learned about the music or band from release to release
Ironically,it might actually get harder since we always try to challenge ourselves and improve on our past work. Plus the DIY part definitely does not help economically. On the other hand, the journey and the experience have been precious and rewarding: On our first EP’s some of the basic ingredients of our sound appeared that carried on throughout the rest of our course. It’s very easy for someone who sits through our material from 2005 to this date to perceive that every step of our way our work appears more structured musically and closer to our approach to arrangement and form. Our knowledge on software and recording has definitely improved too, giving us the ability to mold our own sound – to the point we are able to. But the biggest and most important thing that we learned during these years is something we probably already knew. To be genuine and true is the only way to earn respect; Cognac or Brandy as we said on our first EP.
Είναι η ειρωνεία της τύχης ότι μάλλον η διαδικασία ηχογράφησης της μουσικής μας ανά κυκλοφορία γίνεται όλο και πιο δύσκολη αφού πάντα επιδιώκουμε να προκαλούμε τις δυνατότητες μας και να βελτιωνόμαστε σε σχέση με το παρελθόν. Από τα πρώτα πρώτα μας ep εμφανίστηκαν κάποια από τα βασικά συστατικά του ήχου μας που υπάρχουν σε όλη μας την πορεία. Είναι παρα πολύ εύκολο να καταλάβει κάποιος αν ακούσει το υλικό μας απο το 2005 μέχρι σήμερα (4 albums και 4 eps) ότι σε κάθε μας βήμα το υλικό μας εμφανίζεται πιο συγκροτημένο μουσικά και πιο ολοκληρωμένο ως προς την δική μας λογική πάνω σε θέματα ενορχήστρωσης και δομής. Σίγουρα έχει βελτιωθεί και η γνώση μας πάνω στο software και τις τεχνικές ηχογράφησεις δίνοντας μας την δυνατότητα να διαμορφώνουμε (όσο αυτό γίνεται) έναν προσωπικό ήχο. Το σημαντικότερο πραγμα που μάθαμε σε αυτήν την πορεία, είναι μάλλον κάτι που ξέραμε. Δηλαδή ότι το να είσαι αυθεντικός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσεις σεβασμό ή αλλιώς Cognac or Brandy όπως λέγαμε στο πρώτο μας ep.
FTY : What is the process for writing the songs? Do you start at the beginning or in the middle? Is it a band effort or single member etc etc
Despite the fact that our music might seem to be more of a rock kind-of-approach product, the starting point of a piece we write is closer to electronic music. It may begin from noise or from a sample. Usually a base is laid and on it each piece is put like a canvas. There isn’t someone in particular that writes our music – it’s rather the result of a collective effort.
Παρόλο που ίσως η μουσική μας φαίνεται να είναι αποτέλεσμα μιας πιο ροκ λογικής, ένα τραγούδι των Adolf Plays the Jazz όταν ξεκινά, βρίσκεται πιο κοντά στoν τρόπο που γράφεται η ηλεκτρονική μουσική. Μπορεί να ξεκινήσει από ένα sample ή ένα θόρυβο. Συνήθως δημιουργείται μια βάση και πάνω εκεί στήνεται σαν σε καμβά το κάθε κομμάτι. Όχι δεν υπάρχει κάποιος που να γράφει αποκλειστικά την μουσική αλλά αυτή είναι μάλλον αποτέλεσμα συλλόγικής προσπάθειας.
FTY : How do you name the songs on your albums?
There are cases that a working title ends up on an album back cover but most of the time titles are part of a larger main concept, since it exists before the music does but also due to the fact that naturally an instrumental piece’s title is very important and a way to converge the song’s idea to the listener.
Υπάρχουν περιπτώσεις που ένας working title επιβιώνει μέχρι το οπισθόφυλλο ενός album μας αλλά τις περισσότερες φορές ο τίτλος είναι μέρος ενός κέντρικού θέματος (concept) καθώς αυτό προυπάρχει της ίδιας της μουσικής και φυσικά λόγω του ότι ο τίτλος σε ένα instrumental (όπως είναι στην πλειονότητα τους είναι τα δικά μας) κομμάτι είναι πολύ σημαντικός αλλά και ένας τρόπος να δώσεις μια κεντρική ιδέα του κομματιού στον ακροατή.
FTY : When you are creating or recording your music, do you consider how difficult it would be to play live?
Our live renditions of our music are completely different than their studio counterparts. Live music ought to be a different experience both to the musician and to the listener, or it doesn’t have any point. Sterile reproduction of songs and the effort to produce the exact same sound is a concept we are not close to, so it doesn’t interfere with the creative process.
Η live απόδοση των κομματιών μας είναι εντελώς διαφορετική από την studio μορφή τους. Το live πρέπει να αποτελεί μια διαφορετική εμπειρία και για τον μουσικό αλλά κυρίως για τον ακροατή από την κατ ιδίαν ακρόαση, αλλίως δεν έχει κανένα νόημα. Η στείρα αναπαραγωγή τον κομματιών και η προσπάθεια να επιτευχθεί ο ίδιος ήχος είναι εντελώς ξένη σε μας και γιαυτό δεν μας επηρεάζει καθόλου κατά την δημιουργία.
FTY : Will you be doing a tour to promote this latest release?
It’s possible that a number of live dates will happen in Greece or even nearby countries but a European tour or even a US one is quite improbable taking into account the funds needed but also the amount of planning it requires. That said, we are open to offers and possibilities.
Πιθανόν να γίνει μια σειρά από live στην Ελλάδα ή ακόμη και σε γειτονικές χώρες αλλά μια περιοδεία στην υπόλοιπη Ευρώπη ή ακόμα και τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξαιρετικά δύσκολη από το οικονομικό ζήτημα μέχρι το θέμα της οργάνωσης. Φυσικά είμαστε ανοιχτοι σε προτάσεις.
FTY : How would you describe the music scene in Greece?
The Greek scene in the past years has been developing really actively. The number of nameworthy groups has multiplied, as has the production quality of releases. Bands that slowly achieve their own sound and gain an increasing amount of audience – without actually having some large record company or mainstream press to promote them. Some noticable examples are 2L8, One Hour Before the Trip and Deadfile which are close to the post-rock sound, The You And What Army Faction playing a tasteful noise/post-punk and the frenzied noise bringers Calf. Also worth noting is the psychedelic doom of Brotherhoold of Sleep or To Travel Without Any Certain Destination who play a cinematic blend of darkjazz and shoegaze. Of course the list goes on and on and remains everchanging.
Η Ελληνική σκηνή τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε πολύ μεγάλη άνθιση. Ο αριθμός αξιόλογων σχημάτων έχει πολλαπλασιαστεί, ενώ και οι παραγωγές είναι όλο και πιο καλές. Μπάντες που φτάνουν σιγά σιγά να χουν δικό τους ήχο και να αποσχολούν όλο και μεγαλύτερο ακροατήριο και όλα αυτά χωρίς την παρουσία κάποιων πολύ μεγάλων δισκογραφικών αλλά και εντύπων που να τις προμοτάρουν. Ξεχωριστές περιπτώσεις αποτελούν γι μας μπάντες όπως οι 2L8 ,οι One Hour Before the Trip και οι Deadfile που κινούνται σε μάλλον post-rock δρόμους, οι the You and What Army Faction με το noisy καλογουστο post-punk τους και οι τρελαμένοι θορυβοποιοί Calf. Επίσης οι Brotherhood of Sleep με το ιδιαίτερο ψυχεδελικό doom τους ή οι To Travel Without Any Certain Destination με το σκοτεινό dark-jazzοειδές τους κλίμα. Φυσικά η παραπάνω “λίστα” είναι ανολοκλήρωτη, και μεγαλώνει συνεχώς.
FTY : What bands do you typically play with when you have a live show? Do you like bands in the same genre or a total contrast in sounds.
We usually play with bands closer to our sound, without limiting ourselves to that choice, though.
Συνηθίζουμε να παίζουμε με μπάντες που να είναι κοντά στον ήχο μας, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι περιοριζόμαστε σε αυτό.
FTY : What or who influences you to do what you do?
We are inspired by the city we live in. The grey. The noise and the silence around us. We are inspired by songs we hear, by books we read. There are uncountable artists that have influenced Adolf Plays the Jazz in one way or another. Starting from the most obvious ones like Mogwai or Bark Psychosis or the more electronically oriented sounds of Amon Tobin and Portishead, some others we can definitely name are: Sonic Youth, Swans, Godspeed You! Black Emperor, Tortoise, Joy Division, Radiohead, Isis, The Cure, Ride, Coil, Future Sound of London, Massive Attack, Ulver, Sunn o))) but also David Lynch, Roman Polanski, Franz Kafka, Albert Camus. The list is, once again, neverending.
Μας εμπνέει η πόλη που μένουμε. Το γκρίζο. Οι θόρυβοι και οι σιωπές γύρω μας. Μας εμπνέουν τα τραγούδια που ακούμε και τα βιβλία που διαβάζουμε. Υπάρχουν αμέτρητοι καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τους Adolf Plays the Jazz. Από τις πιο προφανείς επιρροές μας, όπως οι Mogwai και οι Bark Psychosis, μέχρι πιο ηλεκτρονικούς ήχους όπως ο Amon Tobin ή οι Portishead. Σίγουρα κάποια σχήματα αναφοράς είναι οι Sonic Youth, οι Swans, οι Godspeed You! Black Emperor, οι Tortoise, οι Joy Division, οι Radiohead, οι Isis, οι Cure, οι Ride, οι Coil, οι Future Sound of London, οι Massive Attack, οι Ulver, οι Sunn o))) αλλά από την άλλη και ο David Lynch ή ο Roman Polanski, ο Franz Kafka ή ο Albert Camus. Η λίστα και αυτή είναι μάλλον ατελείωτη.
FTY : Would you say that listening to bands in similar genres can influence how you sound?
There surely is an influence by groups with a similar sound, which can sometimes be dangerous because it can lead to sterile copying. All these years we have tried to achieve our own sound. Which of course is the promised land of every band. Whether we have achieved that is better left up to our listeners.
Σίγουρα υπάρχει επιρροή από σχήματα με παρόμοιο ήχο, κάτι το οποίο είναι καμιά φορά επικίνδυνο να μπεις σε μια λογική στείρας αντιγραφής. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούμε να φτάσουμε σε έναν δικό μας ήχο. Κάτι που βέβαια είναι η γη της επαγγελίας για κάθε μπάντα. Το αν τα χουμε καταφέρει το γνωρίζουν περισσότερο όσοι ακούν την μουσική μας.
FTY : How does the band promote itself, are you finding social media is a good avenue for this?
Social media have definitely changed hugely the way music industry is promoted nowadays. Perhaps as much as the mp3 changed it. Every last group or artist can simply use a keyboard and promote his music to thousands, even millions of listeners worldwide. Obviously this does have both pros and cons. Regardless, no matter how many “likes” you get to have in Facebook (or any other social media that overthrows it, just like it happened with myspace) if you don’t create something to which you dedicate yourself and be true to it, be consistent in it – both to your audience but also to yourself, you probably haven’t achieved much.
Σίγουρα τα social media άλλαξαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο που η μουσική προωθείται πλέον. Σχεδόν όσο το mp3 άλλαξε την μουσική βιομηχανία. Η κάθε μπάντα μπορεί απλά με ένα πληκτρολόγιο να προωθήσει τη μουσική της σε χιλιάδες ή εκατομύρια αυτιά. Αυτό φυσικά έχει και τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά του. Πάντως όσα like και να μαζέψεις στο facebook (ή σε όποιο media το διαδεχθεί, όπως έγινε με το myspace) αν δεν δημιουργήσεις κάτι και να είσαι συνεπής απέναντι σε αυτό, στους ακροατές αλλά και στον ίδιο τον εαυτό σου, μάλλον δεν θα χεις καταφέρει και πολλά.
FTY : If you could collaborate with any artist or band, who would it be and why?
Probably a very interesting collaboration would be with Steve Albini. He is a person who has the ability to turn every album he works on into a milestone and a point of reference for the band that released it.
Πιθανότατα θα ήταν ενδιαφέρουσα μια συνεργασία με τον Steve Albini. Είναι ένας άνθρωπος που καταφέρνει κάθε album που αναλαμβάνει να αποτελεί ξεχωριστό επιτεύγμα και σημείο αναφοράς για το εκάστοτε σχήμα.
FTY : What advice would you give to any band playing instrumental music starting out today?
Taking into account the world crisis in economy (and not only economy), if we would advise a new instrumental band on something it would be not to play instrumental. Today’s social situation requires artists to become more direct. Society projects these kind of images and if someone has to feed them back to society he has to do so in a way that they have impact. Now more than the past 40 years Art (in any of its forms) needs to play a catalytic role in society and lead to overturns. Speech and especially singing is one of the most powerful ways that the message can be spread and become a behest.
Δεδομένης της σημερινής παγκόσμιας οικονομικής και όχι μόνο, κρίσης αν μπορούσαμε να συμβουλεύσουμε κάτι μια καινούργια instrumental μπαντα θα ήταν να μην παίξει instrumental. Η σημερινή κοινωνική κατάσταση απαίτει από τους καλλιτέχνες να γίνουν πιο άμεσοι. Η κοινωνία δίνει τέτοιες εικόνες και αν κάποιος πρέπει να τις ντύσει θα πρέπει το κάνει με έναν τρόπο που το μήνυμα θα πρέπει να δοθεί με έμφαση πίσω σε αυτήν (την κοινωνία). Η τέχνη (σε όποια μορφή της) πρέπει περισσότερο από ποτέ άλλοτε στα τελευταία 40 χρόνια να παίξει καταλυτικό ρόλο στη κοινωνία και να οδηγήσει σε ανατροπές. Ο λόγος και ειδικά το τραγούδι, είναι ένας από τους πιο δυνατούς τρόπους το μήνυμα να διαδωθεί και να γίνει πρόταγμα.
FTY : Would you say that bands like yourself are turning the music industry on its head. You write, record and release your own music. That was never done without some form of record deal. How difficult is it to do everything yourselves?
In reality we hate the music industry. We hate the way it neuters artists and buries creativity. We are on the opposing side from the very first day a system transforms the relationship between listener and musician to a business transaction. The pretentiousness and lowlifeness that is hype and how quick and easy it resurrects and buries scenes and bands makes us sick.
It surely is hard for a group to do it all on its own. Despite that, the artistic independence and integrity that comes with it is our goal. Our music has been free on the internet since the first moment it appeared, while when we do give it in physical form we keep it down to pure production costs.
Στην πραγματικότητα μισούμε την μουσική βιομηχανία. Μισούμε τον τρόπο που ευνουχίζει τους καλλιτέχνες και θάβει την δημιουργικότητα. Είμαστε απέναντι από την πρώτη μέρα στο σύστημα που κάνει την οποιαδήποτε δημιουργία προιόν και μετατρέπει την σχέση ακροατή-μουσικού σε μια εμπορική συναλλαγή. Η ξιπασιά του hype και το πόσο γρήγορα αυτό, ανασταίνει και θάβει την κάθε σκηνή ή μπάντα, μας αρρωσταίνει.
Σίγουρα είναι εξαιρετικά δύσκολο για μια μπάντα να κάνει τα πάντα μόνη της. Ωστόσο η καλλιτεχνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα για μας είναι αυτοσκοπός. Η μουσική μας υπήρχε από την πρώτη στιγμή δωρεάν στο ίντερνετ ενώ ακόμα και όταν της δίνουμε φυσική μορφή (cd) το κόστος της ισούται επί της ουσίας με το κόστος παραγωγής του υλικου.
FTY : Last piece of music you listened to, apart from your own?
Even though there are a lot of different music preferences amongst the members of the band, some of the ones that coincide are the new Swans live record that contains some new tracks, the new album by 2L8, a greek post-rock band but also the great latest albums by Fire! Orchestra and Cult of Luna. Other exceptional releases have been Colin Stetson’s one and the sophomore Ghostpoet. In any case, some of us will definitely have a lot of noteworthy records on their lists by this year’s retrospection.
Αν και γενικά υπάρχουν πάρα πολλά διαφορετικά ακούσματα στα μέλη της μπάντας, κάποια από αυτά που συγκλίνουμε είναι μάλλον το καινούργιο live των Swans που περιέχει τραγούδια από το επερχόμενο album τους, το καινούργιο album των 2L8, μιας ελληνικής post-rock μπάντας αλλά και τα καταπληκτικά album των Fire! Orchestra και των Cult of Luna. Εξαιρετικoί είναι και οι τελευταίοι του Colin Stetson και του Ghostpoet. Σίγουρα πάντως για κάποιους από εμάς θα υπάρξουν πολλοί δίσκοι άξιοι αναφοράς στην ανασκόπηση της χρονιάς.
FTY : What does the future hold for Adolf Plays the Jazz?
What’s on priority right now is our struggle to speak about this age of silence we are living in. Because the more the situation deepens, the more the word “future” becomes thinner and fades. In a society with no future, Adolf Plays the Jazz have no future either. We have probably turned back to the “no future” of punk.
Αυτό που προέχει για μας αυτή τη στιγμή είναι η προσπάθεια μας να “μιλήσουμε” για αυτήν την εποχή της σιωπής που ζούμε. Γιατί όσο αυτή η κατάσταση βαθαίνει όλο και περισσότερο, η λέξη “μέλλον” θα γίνεται όλο και πιο ισχνή. Σε μια κοινωνία που δεν έχει μέλλον, ούτε οι Adolf Plays the Jazz θα χουν μέλλον. Έχουμε μάλλον γυρίσει επικίνδυνα στο no future του punk.
thank you Fade to Yellow!
FADE TO YELLOW 